FOTOĞRAFLAR:GOOGLE GÖRSELLER
"İçerik çok şey ancak üslup herşeydir" diye okumuştum bir yerlerde,
Bugün de Yonca Tokbaş 'ın yazısı çıktı karşıma,
Ne kadar da doğru dedim kendi kendime,
Yaşadığım iki olay geldi aklıma hemen,
Bundan kısa bir süre önce,  arkadaşımın arabasıyla bir restaurantın park yerinde arabayı bırakacak yer ararken giriş çıkışı kapatan bir araç ve onun camlarını temizleyen gence, camı açıp kibarca; "geçişi engelliyorsunuz, burada cam silinir mi" diye uyardığımda, onun bağırarak "cam silmek için durmadım, yaşlı annemi bindiriyorum arabaya kör müsün, görmüyor musun" demesiyle arkadaşımın telaşla onun arabasına dokunması bir oldu,
Yani hafifçe arabalar tokuştu,
Ama asıl inanılmaz olan, o gencin avazı çıktığı kadar bağırarak bize hakaret etmesi oldu,
Kapılarımızı açmaya çalışırken, yumruklarını sıkması, "kadın olmasalar bir çarpardım" demesi üzerine biz arabada öyle bir korktuk ki,
Allahtan kapılar kilitliydi, camlarımız kapalıydı,
Hemen restaurantın garsonları ve o an arabasını park eden insanlar geldi ve genci sakinleştirmeye çalıştılar,
Hem suçlu, hem güçlü bu olsa gerek !!!
Sen arabaların geçiş yolunu tıka, onunla yetinmeyip, bağır çağır,
Suçunu biliyor olmalı ki, arabada görünün pek birşey olmamasına rağmen arkadaşımın "masrafınız neyse halledelim telefonumu vereyim" demesini bile duymadan oradan kaçar gibi uzaklaştı,
Şok olduk bu tutum karşısında,
Allah iyilerle karşılaştırsın,
Öfke kontrolü eğitimi verilmeli herkese,
Atalarımız "tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır" diye boşuna dememişler,
Karşındaki haksız da olsa, onu güzel bir üslupla sakince, kırmadan dökmeden anlatmayı seçmeli,
ne kaybederiz ki,
İçimizdeki iyilik yeşerdikçe yeşerir,
Asabiyetin, öfkenin bizi ele geçirmesine müsaade etmezsek,
Bir de bakmışız daha ılımlı, daha anlayışlı, güvenilir, sakin oluvermişiz,
İkinci olay ise yine bir park yerinde geçiyor,
Bu sefer direksiyonda ben varım,
AVM'nin kalabalıklığından ve havasızlığından öyle bunalmıştım ki,
Bir an önce kendimi arabaya attım,
Park yerinden çıkıyorum sola dönerken sağdan bir arabanın gelip gelmediğini kontrol etmediğimi fark bile etmedim,
Beyaz bir arabanın dokunması sesiyle irkildim,
Diğer arabadan  genç bir şoför indi, belki biraz ses tonunu yükseltti, farkında bile değilim,
"Niye bakmıyorsunuz yola" gibi birşeyler söyledi,
Arabadan inen eşi ve bebeğini de görünce zaten haksız olan ben,
Çok üzüldüm ve "haklısınız  ne söyleseniz, dikkatsizliğimden, özür dilerim " diyerek ne gerekirse yapacağımı söyledim,
Trafik polisi bile çağırmadan aramızda hallettik,
Akşam o genç beni arayıp özür dilemesin mi, "sesimi size yükselttim kusura bakmayın "diye,
Ben nasıl mahçup oldum, olur mu öyle şey, haklıydınız diye geveledim durdum,
Ama, telefonu kapayınca "Allahıma çok şükür, böyle iyi insanlarla karşılaştır beni her zaman "diye dua ettim...

4 Yorumlar

  1. Amin diyorum. Maalesef trafikte çok karşılaşılıyor, hiç empati yapılmıyor, biri yol istiyor korna çaldığında sinir küpü olunuyor, ama bilmiyoruz değil mi karşımızdaki acaba hastası mı var, uçağa mı yetişecek, toplantısı mı var, birine yardım mı edecek. Psikoteknik belgeleri veriliyor güya ama eğitim bence çok yetersiz, ayy ne dertliymişim bu konuda ben :))

    YanıtlaSil
  2. ekranlar,gazete haberleri hep yüksek sesle biliyorsun:(
    hayat böyle akıyor artık ülkemizde uzun zamandır.

    YanıtlaSil
  3. Ülke olarak en büyük sorunumuz .Öfke kontrolü yapamıyor olmamız Maviannem ...

    YanıtlaSil
  4. genelde insanlar artık çok öfkeli oldu ya off yaa :)

    YanıtlaSil